صبر ریحانه ها

صبر ریحانه ها
آخرین نظرات

قطره چهل و پنجم: بر سر دو راهی

پنجشنبه, ۳ شهریور ۱۳۹۰، ۰۹:۱۲ ق.ظ

دختری ۲۵ ساله است و کارهای پذیرش بر عهده اوست…، با ظاهری امروزی، صورتش را سیاه یا به قول خودش برنزه کرده.سیاه است دیگر…تقریبا شبیه سیاه پوستان سومالی…البته با موهای طلایی اش نیمی از سیاهی صورت را پوشانده. روی صندلی او مینشینم و مشغول پرونده بیماران میشوم..مقابل من روی میز مینشیند. سنگینی نگاهش را حس  میکننم حتی وقتی سرم پایین است و مثلا مشغول کار خودم هستم… و حتی انتظار سوالی که پشت لبانش گیر کرده است.

- خانم دکتر! شما همه روزه هایت را گرفتی؟
سرم را بالا میگیرم و نگاهش میکنم، با لبخند همیشگی ام میگویم:
- بله.. اگر خدا قبول کرده باشه …
و باز مشغول کار خود میشوم
- یعنی واقعا همه ی روزه هاتو گرفتی؟ از بچگی تا حالا؟
دوباره سرم را بالا میگیرم، نگاهش میکنم و میگویم
- بله خب…البته باز هم اگه خداقبول کرده باشه…
- شما چطور؟ امسال روزه گرفتی؟ (یکی درونم میگوید: آخه به تو چه؟ چکار به روزه بچه مردم داری؟)
- نه…نگرفتم
- چرا؟
- نمیتونم ، آخه من گشنه ام میشه!!!

رویم را از او برمیگردانم. بلافاصله حرفش را تکمیل میکند:
- از صبح تا غروب هم نه غذا میخورم نه آب اما خب روزه هم نمیگیرم
- چرا؟ تو که گرسنگی وتشنگی را تحمل میکنی..خب حداقل روزه باش
- نه خب! آدم وقتی روزه است یهو گشنه اش میشه…بعد حیفه دیگه تا نصف روز روزه بودم بقیه اش روزه ام رو باز کنم..

همچنان سرم را بالا گرفته ام و در مورد روزه باهم بحث میکنیم…سر و کله مریض بعدی پیدا میشود…راهی اطاقم میشوم…
نزدیک افطار است…آقای بیات صدایم میکند. آقای بیات پیرمرد آبدارچی  ست. پیر و نحیف. راستش هوای من را خیلی دارد…در میزند و میگوید:
- برای افطارت چاییی دم کردم…حتما بخور… من زودتر بخاطر افطار میرم خونه…باز مثل دفعه پیش بدون افطار نری  ها…

سرم را پایین میاندازم و میگویم چشم..از او تشکر میکنم و خجالت میکشم از روی پیرمرد…
پیرمرد نحیف تر و ضعیف تر از من است….بیشتر از من در این گرما کار کرده…حتی دستمزد امروزش هم کمتر از حق الزحمه این ساعت های من است…و بازهنوز مطیع امر پروردگار خود است…
گاهی انسان بر سر دو راهی تکبر و تحقر میماند..خدایا کمکم کن تا خود را از هیچ یک از بندگانت برتر نبینم و تا اخرین لحظات عمر پیرو امر تو باشم که تو به ما نزدیکتر از شیطان به مایی.

—————————————————————————————————————————————————————————————————————-
از وبلاگ گروهی
حنانه
  • ۹۰/۰۶/۰۳

نظرات  (۸)

  • عادل حسین قربان
  • مطالبتان بسیار عالیست، اجرکم عندالله
    سلام
    یکی از ورزه هایی که انسان مذهبی همیشه باید تمرین کند همین مسئله ای است که مشکل شما هم به اون مربوطه ظاهرا اساتید اخلاق بهش میگن عجب
    خیلی برای خودم شخصا پیش اومده
    یادم هست مرحوم بهجت می فرمود که
    اگر کسی از شب تا صبح شب قدر را گریه کند و توبه بعد بیرون از مسجد بیاید و یک لحظه به ذهنش بیاید که من بهتر از این جوانی هستم که سرکوچه هست تمام است همه اعمال آن شب نابود شده
    http://azjensekhoda.com/?p=1005
    با افتخار
    بسیار عالی بود موفق باشید
    با سلام
    مطلبتون رو پسندیدم
    مطلب جالب و خوبی بود
    متاسفانه ارزش‌های جامعه داره عوض میشه
  • جوزا آسمانی
  • به نظرم این معادله ی تابستان روزه حجاب ، هیچ مجهولی نداشت. ثانیه ثانیه ای که در آفتاب بیرون بودیم و قدم می زدیم، یادآور همان روز تحمل سختی های حضرت زینب بود. این معادله در برابر آن خانم ، تنها مربوط به ویژگی های صبر ظاهری ایشان می شد و صبر در معنای واقعی اش این است که ببینیم بسیاری از این ارزش ها در مقابل چشمانت پر پر می شوند، زخمی می شوند، و نتوانی جلوی فردی که به شدت خشم دارد و تمام وجودش را شیطان فرا گرفته،بگیری و باید دیدنش را تحمل کنی و قلبت زخمی تر شود.
    تو به ما نزدیکتر از شیطان به مایی . . .
    قشنگ بود !
    تاثیر گذاشت !
    ممنون . . .

    ارسال نظر

    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
    <b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
    تجدید کد امنیتی