صبر ریحانه ها

با دوستم از دانشگاه برمی گشتیم مانتوی نخی پوشیده بود وسط های راه بودیم که شروع کرد به غر زدن که عجب هوای بدی شده است و چیزی نمانده که جهنم شود و هر روز بد تر از روز قبل است،من هم با سر حرف هایش را تایید می کردم. یطری آبش را از کیفش در آورد و گفت: بیا اول تو بخور تو سوسولی دهنی نمیخوری، لبخندی زدم و گفتم: نمیخورم ،اوقاتش تلخ شد و گفت :صبح خریدمش دهنی نیست بخور ،در جوابش گفتم :"روزه ام" نگاهی به سر تا پایم انداخت و گفت :توی این هوا با چادر مشکی روزه هم میگیری؟گفتم: روزه هم میگیریم آب حوض هم خالی میکنیم  پیرزن هم خفه میکنیم. خندید و آبش را خورد،گفت: صورت و دستتات سیاه شدنا این آفتاب حسابی برنزت کرده "یاد حرف صبح مامان افتادم که میگفت:" این آفتاب چادرت رو حسابی بد رنگ کرده" حس خوبی داشتم چادرم رفاقت را در حقم تمام کرده حالا که رنگ پوست من عوض شده او هم رنگش عوض شده...